Hayatı olduğu gibi kabulleniyorum;
Başıma gelenleri reddetmek yerine önce kabulleniyor, sonra bununla nasıl baş edeceğimi bulmaya çalışıyorum.
Bir sorunu çözmem için önce onu kabullenmem lazım. Kabullenmediğim zaman sorun yokmuş gibi kendimi kandırırım. Ama duygularından kaçamam.
Kabulleniyorum, ama boyun eğmiyorum. Bir şeyi kabullenmem onu onaylamam anlamına gelmez. “Sen çok bencilsin,” bunu kabul ediyorum. Ama bunun doğru olmadığını söylüyor ve bana yaşatmana izin vermiyorum.
Hayatı kabulleniyorum. Kışın kar yağar, baharda yağmur gibi… Bunları reddetmem bir şeyi değiştirmez.
Yaşamı kabulleniyorum. Yaşadığım şehrin trafiğini, kalabalığını veya tenhalığını kabul ediyorum. Eğer burada yaşayacaksam bunlarla barışık olmalıyım.
Şu anki yaşam standardımı kabul ediyorum. Buna göre davranmam gerektiğini de kabul ediyorum. Ama bunu geliştirmek için çabalayabilirim.
Bir sorunu çözmek için önce onu kabullenmeliyim. Reddedersem neyi çözeceğim.
Allah’ım, bana değiştirebileceğim şeyleri değiştirebilme gücü, değiştiremeyeceğim şeyleri kabullenme gücü ve bu ikisi arasındaki farkı algılayabilme sağduyusu ver.
Kabullendiğim her şeyi çözebilirim. Kabullendiğim zaman sınırları ve boyutları çizebilirim.
Kabullendiğim zaman neleri değiştiremeyeceğimi görebilirim.
Kabullendiğim zaman nereye kadar ilerleyebileceğimi görebilirim.
Kabullendiğim zaman mutluluğumu arttırabilirim. Kendimi de kabul ediyorum. Hatalarımı kabulleniyorum.
Olumlu olduğu kadar olumsuz özelliklerimi de kabul ediyorum.
Olumsuz özelliklerimi kabul ediyorum. Değiştirmem gereken artık bir amacım var.
Kişilik özelliklerimi kabul ediyorum. İnsanların üzerime gelmesine izin vermiyorum
Kendimi artı ve eksilerimle kabul ediyorum. Kendimle barışığım.
Ben kendimi kabullenirsem, herkes beni kabullenir. Tıpkı ben kendimi sevdiğimde herkesin de beni sevebileceği gibi…
SERHAT YABANCI
İlişki ve Evlilik Terapisti
Diğer yazılarım ve takip için:
